FERİDEM
Farkında bile değildin!
Ağlarken güldürdün, Gülerken ağlattın beni. Her halin öyle güzeldi ki; Bağırıp çağırışın bile, İçimden kopup giden, Kocaman bir hayatın, Veda busesi gibiydi, Doyamadığımdın Feridem. Bu sefer; Hoşçakal demek bile, Hiç içimden gelmedi inan. Oysa; Seninle ben, Kim bilir kaç kez? Kaç sessiz kavganın, Tarafı olmuş, Ayrılıp ayrılıp, Sımsıkı sarılmıştık ne güzel!... Bu sefer; Sessizlik de yok! Bu manasız ayrılık neden? Söyle bana Feridem. |