Sonsuzun Sonu
güzel bir anın yağmuru
ağaçlar karanlığa sarılmış uyuyordu cama gelip vurdu kim o dedi içimden korku benim dese camı açacak değildim ya cesur bir gülümsemeyle yürümek istedim her yanını iyi bildiğim aydınlık geceye karışınca atıverdim kendimi bahçelerin rüyasına soluk soluğa kapandığım yatak al düşüncelerimi patikalara it götür beni denizlerin uzağına karşı kıyada çiçekler uyansın yeni güne elbet bu sonsuzun bir sonu var karıştırıp duruyor kalbini cevap vermemek için ayın araladığı ışığı duyuyorum duyduğum bana kalsın. |