ıska
çalılıktan atlarken
yüreğime takıldın gül teninden geçiyordum canımı çok acıttın diken gül’de saklıymış bilemedim sokak yorgunuyum evsiz duygular üşüdüm biraz nereye diye sorma yer var mı kollarında? beni bağışla özlemler dörtnala kıyımda henüz tatmadım seni kokun biraz manolya dur, bir dakika... ellerin üryan gözlerin kapıda aklın bulanık gibi söyle neyin var? yüzün mü değişti senin neden bu kadar paniksin dur... kulağınla oynama yalan söylediğin anlaşılacak yanaklarında pembe bir allık acabalar asılı beyninin terasında özlemin ateşi yetmedi mi içindeki öfkeyi kurutmaya söyler misin kalbin hangi durakta gelebilecek mi geç olmadan çarşaf zemheri ayazında duygular buz tutuyor aramızda yapma... hangi işbirlikçiyle, nasıl bu kadar gittin uzaklara bak buradayım biraz gayret aşılır bu barikatlar hadi ama... bir adam hep ıskalar mı hayatta... |