karartılmış gökyüzüsinirlerimi aldırıp bir kutuya koymalıyım uçsunlar diye kelebek olup haksızlık bulutuna ben yumruğumu sıktıkça yağsınlar insan açı insanların üstüne anlasınlar yalnız değiller bütün sorularım yanıt bekliyor bir yerden kısılıyor sanırım elini kitaba değil de yanlış yere koyanların kimin için işliyor bu adalet hey teraziyi tutan kadın suç kimin gördün mü? bendeki güzellikler ç’alınıyor birer birer psikolog sen duydun mu yazgıyı bazen kendisi yaratmaz insan her sonucun bir nedeni var uzun uzun ağlasa şiir eski günlerim gelse de gizlenmeden perde arkasına bir uzun havadaki gibi yanık yanık içimi döksem yine neden ağladığımı bilmese dışardakiler bilmedikleri gibi neden açmadığını bir gülün her kişinin bir gidişi var üç beş adam anlamaz bunu yok sayamaz yolunda gitmeyen şeyler karartılmış gökyüzünü maviye boyadığımı ve elimde türlü renkler olduğunu çizemez üstünü özgürlüğe aşık sözcüklerimin kısamaz sesini sesini duymadıklarım.. 01. 02. 2018 / Nazik Gülünay |
mükkemel anlatım tarifsiz bir paylaşım
gönlün şen hayallerin gerçek
yarınların aydınlık ve ilhamın bol olsun
kutlarım şairimi