Kırlangıçlar mavi şarkılar söyler
göç kanatlarını gel al benden
içimiz yaprak döken sonbahar
unutma yangınlarımı limanlarda
kaç gemi yaktık saymadım
sürgün veriyor içimde yeşil dallar
gönül suskulu iklimlere göçmüş
limanlarda denizciler geç baharları bekler

kırıldın yeşil bir bahar dalı gibi
kırlangıçlar hüzünlü periler
saçaklarda yorgun bir kuş olmuşlar uçuyorlar yeniden doğuşlara
soluk soluğa uyanıyorum resmine sinmiş tütün kokan gecelere
sesinin öfkesini gömerek asırlık kasırgalarıma
mimoza çiçeklerine geç kalırım
bu yaz sen yoksun kırlangıçlar yok
tel tel dokunduğun saçım kırlangıçların kül çığlığı
kırlangıçlar uzun kanatlarını alıp gittiler

leylak kokan tenin hangi bahar
ılık nefesin çarpıyor dudaklarıma
kumral ışıklar saçıyor sevdalar
dik yakalı kazaklarını üzerinden çıkar
bahar geldi kırlangıç çığlıklarıyla avangart yalnızlığıma

gülümseyen insanlara rastlıyorum caddelerde
şehirlerden çıkıyorum güz çöküyor ulaştığım dudağına
kırlangıç kanatlarına yeni yaralar ekliyorum
hüzünnamemdeki bu uzun sessizlik ne zaman bitecek sevdalım

beyaz bir karanfil tutuşturuyorsun elime
kendine dikkat et umudunu yitirme diyorsun
gül iklimli defterime hüzzam faslında ayrılıklar düşüyorum
acıbadem çağlası baharları mimoza kokulu yarınları unuttum çoktan
kırlangıçlar mavi şarkılar söyler

Ömriye KARATAŞ