Herkes ve hiç kimsesusuşu vardı bazı adamların sandık ki yağmur hiç yağmayacak buralara özgün mutsuzluk gece uykusuna uzanmış onmaz bir hastalık gibi elini yüzünü gömen bir kış. susuşu güzeldi bazı adamların. bazı adamlar göğün yedi katına çıkan bir kam orada toprağın tamtamı olacak vaktiyle mavi nehire küsenler mağara ağızlarında bir rengi emecekler orada kendi dönüşüne son veren ermişlik hali şarap açıp yığılacaklar güllere. oysa son gül kasım ayında açmıştı boşluğun inanılmaz şenliğinde bir kadın da bir çukur kazıp koyar kendini sonradan pazardır rüzgâr bile susmuştur otların üstünde. |
Saf, beyaz, gümüş gibi temiz ve duru duyguların buluştuğu şiir...
.................................................... Saygı ve selamlar..