avuçlarım şiir kokmalıbir çocuk suya adım atıyor gözyaşları çırılçıplak kayada otururken mevsim saçlarını dağıtır topraklar üstüne aklım gitmelerin beraberliğinde yan yana... dağları yüzümde dinlenir dinlerim yağmur susunca güneş konuşuyor sevinen deli aklı gibi kalbim çocukları nasıl güldürüyor bir bilsen eteklerine gökyüzü dikiyorum bir yıldız hopluyor bir güneş koşuyorlar deli taylar gibi kırmızı/benekli yorgun ellerime şiirler derliyorum uykusuzluğunun yatağından sesimi geçiriyorum odamın kararan camları aydınlanıyor gün ışığı parmaklarını gösterince katı duvarlar var ya da yok gölgeme uzanan güneş seni tutuyorum birazdan acıkan yıldızlara aşk dolu mısraları karıştırıp sığınacağım kendime dünyanın bütün güzelliği mavi bir sonsuzlukla dile gelecek bu vakit ılık ılık akmalıyım gözlerinden su gibi şiirler dolmalı avuçlarıma/ avuçlarım şiir kokmalı |
Su deyince...
Çok saygımla.