Beyaz bir günolası değil şimdi bilirim eriklerin çiçek açması beyaz dokunuşuna bakma düşlerimin karlar uçuşacaktır belki sabaha beyaz bir gün bekliyordur belki gülerek elimizde kazımak ziftlenen günü bir bakışın üstüne bir bakış eklemek çoğalmak kar tanelerince yağmak bizi bekleyen ağaçların altına kimbilir belki de ülkemiz sevmek umut ekmezsek yetişmez ki bir yerde ne kapalı yol açılır ne de uyuklamaktan vazgeçer g’öz yolda kalır araçlar ötesinde sınırın bir işe yaramaz kazmayla kürek erikler meyveye durdu dane dane düşümde gerçek gibiydi koparıp yemek sallamak ağacı, çırpmak eriği oysa yoktu artık böyle bir bahçe ne de ağaç altında kulağıma giren böcek neden yazdım bu şiiri karda yürümeyi özledim eriği değil seni özlediğimi söylemeyeceğim bir kartopu olup vurursun beni anlarım o zaman ne zamandayız mevsim bahar mı kış mı? 18. 12. 2017 / Nazik Gülünay |