Açlık
Açlık
Bir çocuk acıkır Annesi kahrolur Sütü çekilmiş dolap tamtakır Ne kalmışsa sondan bir evvel Şekerli su bir kaç lokma kuru ekmek Bize artık dört başı mâmur sofralar haram ’Yaşamak için yiyeceğiz yemek için değil" Çocuklar doyana kadar Toprakla tohum arası hasatla ambar Mideler tenha lokmalar sayılı Dalgın hüzünlü yordum insanı Ufak bir rüzgarla sallanan Kanayan yaralarımız kabuk bağlamaz Birde erkeğiz ya ayıp ağlanmaz A h h ulan kahpe dünya Zalimin kalleş mazlumun garip Bıçak kemiğe dayandı ötesi yok Ne kadar saplarsan sapla acıtmıyor Anne kaygılı baba aciz çocuklar perişan Bakıyor ufka dalgın dalgın Gelmeyecek birilerini bekliyor Pes etmiş atmış keçeyi suya Şimdi en iyisi uyumak diyorda İyi de cancağızım Açbilaç da uyunmuyor ki... ✅ Yunus Beypınar |
’Yaşamak için yiyeceğiz yemek için değil"
Çocuklar doyana kadar...............hocam yüreğine sağlık şiirinizi okurken aç bir çocuğu düşünerek okudum çok duygulandım.gözü aç insanlar doymadıkça mazlumların karnı doymayacak,karnı tok gülen çocukların olduğu bir dünya olması dileklerimle,saygı ve selamlarımla kaleminiz daim olsun hocam