Göm beni
Vahim bir kırlangıç göçü ve sonbahar eteğiyle kapatıyor gözlerimi...
Hangi dilden başlasam seni, sana yazmaya Hangi cümleden, hangi beyitten kanamaya başlasın sevda yellerindeki yağmur tanecikleri Yüreği feryat eden papatyayım hangi yaprağıma dokunsan seviyorum. Ve sen kül rengi zamanların son kasidesi Nakkaşın son eserisin yüreğime d’okunan ... Bir feryat, Heyhat Hadi uzun havadan girelim anason kokulu aksamların günahına Bizi bilmez deniz kum ve sahil Oysa yıldızlar bizimdi saklambaç oynarken koyunlarında Heyhat! Kalk Zamanıdır gri’den kahve ye geçmenin Oy Oy sevmişim ölümü koynunda süt emziren annelerin şefkatinde Oy sevmişim seni Muhammed Mustafa’nın(s.a.v) kördüğümde... Kalk dayé de eşikten topla feryatları mı Ben ki munzurum saç uçlarında Bakışlarınla Nebi Nuh’un gemisi oluyorum iniyorum Cudi’nin durağına Vatanım oluyorsun. Yâde zaman xırabé Zıman navé we dı beji her dem Oy yüreğini mesken tuttuğum Yüreğinin en sıcak yerine göm beni |
“3 EKİM TÜRK DÜNYASI GÜNÜ” kutlu olsun…
Begendim...
Kutlarım...
............................................ Saygı ve Selamlar.