Vazgeçtim bilŞiirin hikayesini görmek için tıklayın
Müştekil bir yalnızlığın
Akasya kokulu sokağında Kırmızı kareli taşların bağrına kazıyorum Fitili tutuşmuş yangın yerlerimi... Bir kaç izmaritin dibinde saklamaya çalışsamda seni İçimde günden güne perçinlesen Hasret duvağına değiyor dudaklarım. Kalkıp kibrit çakasım geliyor kokunun sindiği odama Sonra, Gülüşün geliyor Kapımı çalmadan. Vazgeçmek kalıyor ardından bana Oysa nelerden vazgeçmistim seni dilerken. Anlasan keşke. Ve hiç bir keşke Geri döndüremez seni Bunu da biliyorum Altını çizdiğim bütün cümleler Şimdi yüreğime ok gibi saplanıp Kangren agrılar bırakıyor ardın sıra. Ve bu sana son şiirin sevgili. İnan hayat vezgeçmeyi de öğretiyor insana... |
ısınmak için son bir kipriti kalan kiprikçi kızın hazin sonu gibi geldi şiiri okuyunca