Ve eşşek aşık olur eşşekliğine aldırmadan bir meleğe...
Ve eşşek aşık olur eşşekliğine aldırmadan bir meleğe...
Bir eşşek! Bir melek! Ve kimseye anlatılamayan bir düş! Genç bir kızın namahremi kadar gizli Hovarda bir erkeğin hırsı gibi vahşi Düşer bu şiirin içine ikisi... Kızıl bir yağmur iner şehre Dolar eşşeğin yalağına Valizi baş aşağı edilmiş bir melek Düşer eşşeğin yatağına Bakar eşşek! Korkar melek! Sırıtır eşşek! Anlamıştır eşşek, korkmuş melek Çekilir geriye çıksın diye melek Melek çıkmaz korkmuştur Eşşek ağlar, susar melek Ve aşık olur eşşek Eşşekliğine aldırmadan bir meleğe... Anlamıştır melek, aşık olmuştur eşşek Güler melek, sevinir eşşek Ama bilmez melek, dışarda yeri yoktur Eşşeğin sırtına semer vuran çoktur Oysa ne kaplanlar var dışarda Daha görememiştir melek... Anırır ahırda çoşar eşşek Karşıdan bakar güler melek Dışarı çıkmak ister melek Koşar hemen eşşek Koşar eşşek! Çoşar eşşek! Ama unutmuştur eşşek! Dışarıda çoktur melek... Anlamıştır eşşek! Gidecektir melek! Açar kapıyı gider melek Ardından bakar ağlar eşşek! Küsmüştür eşşek! Bıkmıştır eşşek! Ölmüştür eşşek! Ve eşşekliğine aldırmadan Aşık olmuştur eşşek. Aynada bakmadan kendine Aşık olmuştur meleğe... |