ÇıkarımGeceye imzadır şimdi Ruhunu saran karanlık Sesinin renginde kaybolur Umudu emziren düşler Derviş sabrında kavrulur dudaklar Ve mühürlenir gülüşler Kim sokulabilir ki artık Kimliğinden soyunmuş o göğe Kim tutar elinden meczupluğunun Söyle! Demem hayır. Sustuklarımdan okudum içimi Tanıdım insanları söylediklerinden Soğudum, sertleştim, çatladım Kırılıp dağıldım kum gibi Kum gibi döküldünüz tenimden -Dilde yalan akide şeker- Geçti dört mevsim içimden Ben mevsimlerden geçtim Çiçektim açtım Ateştim yaktım Soldum; yapraktım dalda titreyen Dondum; asfalttım yerde çiğnenen Böyle böyle kavuştum kendime Böyle böyle gerçeğe aydım Bir bedeli varsa arsız düşler kurmanın Bir anlamı olmalıydı tekrardan Umuda evrilen sabahların gün.aydın |
eyvallah....