Ağlamakdoğuştan başladı ağlamam, isyanım üstelik ben istemedim onlar getirdi dünyaya doğmadan hissetmişim sanki neler geleceğini başıma benim dünyamla sınırlı değildi olup bitenler yalnız kendime ağlamadım en başta ezilen aşağılanan kadınlar vardı benim de içinde olduğum o masum zümre bir kocanın insafına bağlanmıştı gelecekleri ak duvakla girdikleri evden ak kefenle çıkacaklardı ağladım bazen bir ağıtla avazım çıktığı kadar bazen resim bazen şarkı bazen şiirle önce beni azarladım niye doğdun diye bu eli yüzü kara adamların dünyasına bu her zaman sütten çıkan ak kaşık yaptığına söz ettirmeyen hep en önde olmayı isteyen ayak durmak bilmeyen cahil ağlayanı yeni bir ağıtla yapılandırmaya çalışan zihin susturucu takın isterseniz ağzımı kapayın gerçekler en zor koşullarda bile çıkar açığa yüzünü gösterir uykusundan uyanır da halk sorar hesabını bunca yıl uyuttuklarının fesi çıkarır başından anlar rahibe değildir o kadın! derdi değildir saçının bir telini göstermemek kimin elindedir görür iş aş ekmek tek değildir çıkış yolu, bilir kimin içindir bunca karanlık tünel aydınlığa nasıl çıkılır!.. en doğal hakkımızdır ağlamak ağlamayan bebeye meme verilmez demiş atalarımız.. 31. 07. 2017 / Nazik Gülünay |