Acabaseninle başladı isyanım var mı diye sordum yokluğuna yaşıyor mu sessizliğinde ses aradım sesini unuttu da ülke duy dedim kesilen ağaca yağan doluya İstabul’a Anadolu’ya şiire gömdüm başımı delmek istedim sessizliği sensizliği nasıl delip geçiyorsa incecik bir kuş sesi belkide öyle verir mi şiir bana içine kaçmış sesleri yüzü yırtılan dağları beton altında derinlerde kalmış toprağı insanı ille insanı seni verir mi artık senliği kalmamış 29. 07. 2017 / Nazik Gülünay |