Yanağında Küçük Bir Ben
bahçeyi ağrısından uzaklaştırdık
ışığa gülümseyen sıra sıra yaprakların sevinci aya yanaşık gölgelerin yere hissettirdiği tatlı duygularla kaynaştık birbirimize sana uzak orman korkularıyla ve nehir çığlıklarını satan konuk düşünceler patikadan yukarıya doğru tedirgin bir ceylan sıçraması baykuş gözlerin geniş önseziyle parmaklarıma değen saçlarını okşuyorum yanağında küçük bir ben işte orada en ıssız çöllerin kuma saplandığı bir çaresizlik yangınını öpüyorum gece kurbağalarının yalvardığı saatler dudaklarımızda yosunlu taşların şarkısı nasıl bitecek diye korktuğumuz kalbimize dolup gün ışığını yakalayan mavi özgürlük uçsuz bucaksız bahçelerin gülümsemesini ufuklara doğru iten bir rüzgar gibi sarmaş dolaş oldu şimdi içimiz. |