Dokun acımaetnik-metnik kimlik kimsesizlik... acılarımızdan doğurduğum sadece bu boş beşik... dolunay var dediler geldim yeniden doğabilir misin dediler öldüm dağılmış nar taneleriydik bir bir topladığım topladıkça dağıldığım dağıldıkça hayra yorduğum ve artık yormaktan yorulduğum... yoruldum anlıyor musun göçebe ruhum dinlenemedi hiçbir yürekte içimde uyuttuğum bu çingene kızı en kuytularında bile ermeni bir oğlanı öptü her gece belki tarihten artık artakaldığınca ortak yaramıza dokunur diye... diyemediyse de Gülşen Destanoğlu |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar