Gülnuradökülür sevdama ak elimden gül gonca denk düşer rengi can çekişen yarama sarsarken yel incecik gövdesini n`etmeli gelincik yüreği kavrulur yağmurlarına cılız kökleri sunulur arza niyazla demlenir sevgi cennet kokar kainatın Gül Efendisi kesilirken her yanım pus bahar vakti sus payı tazelenen aşkın mor menekşeleri im haz pusu alem işkencelerde iman yermeli nefsi tövbelerle yenmeli n`eylemeli kor prangaları gelirken ötelerden özgürlüğün Gülnefesi ölmeli öz Gülnuruna ölmeli… Sude Nur Haylazca |
cennet kokar kainatın Gül Efendisi
güzel bir şiirdi tebrikler
selamlarımla