Karanlıklardayım....Şu elimdeki yırtık pırtık solmuş eskimiş resim Nasıl da hala gözlerini dikmiş bakıyor bana Kaldırıp atıyorum bir yerlere gözüm görmesin diyorum Sonra duygularıma yenik düşüyor yine alıyorum elime Parmak uçlarımla silmeye çalışıyorum ara ara oluşmuş lekeleri hepsi bana yaşattığın anıların izleri kirpik aralarımda mesken kuran hayalin sol yanımda bıraktığın viraneyi onarmaya yetmiyor ne yazık ki,,, Nasıl bir çelişki nasıl bir duygu bu anlamadım Gözlerin hep üstümde sesin kulağımda Nefesin ensemde, kokun evin her yerinde Sanki omuzlarıma değecek gibi az sonra ellerin Nasıl ürperiyor içim nasıl da tarif edemediğim duygular sarıyor içimi ______bir bilsen... Ama geç de olsa anladım artık biliyor musun? _____Aşk ve nefret hep aynı kefedeymiş meğerse Hep önümde arkamda sağımda solumdasın sanki Kaldırıp atıyorum resmini çekmeceye olmuyor. Kocaman kalın bir kitabın sayfalarına haps ediyorum seni. Ama gözlerin kalkmıyor üstümden, Sesin nefesin gitmiyor, Bitmiyorsun... Aşk mı ,nefret mi?.............. İkisi de aynı ulan ikisi de aynı işte Varlığınla yokluğunla hep bendesin Her ne olursa olsun çıkmıyorsun aklımdan... Kaldırıp atamıyorum seni hayatımdan. Oysa; ben kömür karası gözlerinde sevmiştim gün ışığını ___________Karanlıklardayım.... |
Daha nice eserler diyerek Saygı ve selamlarımı bırakıyorum.