Bize çocukları sevmeyi ôgretmeyin!
Bizim çocuk sevgimiz;
sizlerin gôzleri mum ışıklarına kaydığı vakitler;
kitaplardaki ôlû çocuklardan aldığımız umutlarla koyuldu yola.
Siz efendi saydıklarınız ônûnde boyun eğerken;
Biz alanları kucaklayan madenci babaların yüreklerinde;
kômûr karası gözlerini õptûk çocukların.
Afrikaya dûştû yolumuz
Sonsuzluğun coğrafyasında buluşurken
Tûrkûler ve şiirler
vietnamda selamladık savaşın çocuklarını.
Siz, henûz yüreği hayata merhaba demeyen çocukların katiliyken!
Biz beynimizde omuzladık açlıktan yitenlerin sıska bedenlerini..
Bana çocuk sevgisinden bahsetmeyin!
Yanaklarına hasretleri resmeden ve bir babanın nasırlı ellerini ûşûyen gôzleriyle bekleyen çocukları siz sevemezsiniz..
Dedim ya siz bizim sevgimizi sönen mum ışıklarında arayan kôr ve budala toplulugusunuz!
Bizim çocuk sevgimiz çocukluğumuza ilişen yoksulluktan ve dirençten gelir!!
DEVRIM DOKDERE