Gerçek busende yittim sanma bir zaman sürdü o hayattan beziş, yılgınlık bir kişi üstüne yaratılmadı dünya herkesin her şeyde bir payı, işlevi var bir bülbül için açmaz bunca gül bir güle ötmez bülbül gerçek bu sen alıp giderken başını çıkarmaya çalıştım kalbime batan bütün okları erosa küfrettim sen diye araladım bütün yıldızları tutunmak için bir yıldızın ucuna dünya yine bildiğimiz dünyaymış öyle germiş ki önümü dalının yaprakları yerdeki meyveleri görmemişim herkes birbirini yemiş yine haberim olmamış bir çizgi kalmış elimde, tenimde iş işten geçmemiş iyi ki açıldığında gözlerim bir yolcu çekip giderken diğeri gelirmiş seni izlerken anlamalıydım bunu yüzünde kaç göz izi var senle var olmadım, var olmam inan adımlarımız aynı boyda değil, aynı hızda usul bakışıma kanma bir sel akar yatağımdan yine de karşı kıyıya geçilir taşlarımın üstüne basılarak.. 05. 01. 2017 / Nazik Gülünay |
Kalemin daim olsun
___________________________Selamlar