ATEŞ DÜŞECEK MAVİYE
kentin üzerine yağan yağmurlar yıkayacak
toprağı bahar pazarında yalnız buğulanacak hayat ebem kuşağından geçirip gözlerini zehirlenmiş öykülerin şah damarına basacaksın parmaklarını yalnızlığın masaya oturmuş, seni bekleyecek sobaya atacak odunun yoksa da suyunu ısıtacak geçmiş zaman ocaklarından düşecek ateş maviye kristalize kumda can suya kaynak saydam olmayacak nedametlerde bütün pozları zulalamışsın bileceksin her deniz yıldızının kumsala vuran düşlerinin suyun uzağında kalma merakında yüzmesini istiridyeler incilerinden köprü kurarken o hiç bilinmeyen medeniyete başka gezegenlerde venüsün keşfine duracaksın ... Umut/ zamanı delen şiirler |
gün biterken hep umuda döllüyoruz geceyi...
değilmi ancak ozaman güzel düşler güzel günlere dönüşebilir...