Sayfa 14-Yörük Kızıatları ba(ğ)ladık Yörüğ Amadın ahıra ordan birer dutam ot attık torbalarına Haçca Bacı “n’oldum öldüm ille okarı çıkın”.. o izbar etdikçene basdı “valla”yı Hasan Agam “biz sizin ekme(ği)nizi yemedik adam mıyız bizim gız” “vallaha salman” “Alla(hı)n aşgına bizim gız emme böğün möhüm bi(r) işimiz var” dedi.. Haceli devetüyü picamaynan okar gapıya çıkdı “-ülen ha iki gupa çay işseydiniz o(ğ)lum gayınçı senin epapların da var başımızın üsdüne onnara bari bi dıkım aşımız nasip ossun” acıkdık, susadık emme işallah çıkmayız, hu adamın bana bi sunum ekme nasip olmasın” deye de içimden verip alıp vesveseleniyon, dova ediyorun.. ! Haçcaca’yı ne gadar sever-sayarsam da bu adama hiç ganım ısınmadı içimi acıdan bişiydir vallahi o boy, o pos.. o ğzellik, ceylan gibiydi.. tay gibi.. hökümet gibi hâlâ bi içim su.. vallaha! valla billa herkeş “benim” deridi.. “bizim” deridi o’na! gerşi ben bek bilmen o getdi-ğetdi zamannarını emme ortada “ben o’yun” deyipduru hâlâ onun gibisi bit taha gelmedi köye, gelmez de gelmez geder gari.. ta öyle!! “vay oğlan, hinci öyle gözel nerde Allah nazardan saklasın, hâlâ da çok gözel köyün en gözel gızıydı Gül Haçca baya bildiğin “Osmannı” hanı Allah nazardan saklasın deye dova ederdi herkeşler ona insan birinin öğünü alıp geşme(z) mi?, geşmedi! ona dur, buna çüş deme(z) mi?, demedi!! bi lafa söze garışıp da gönül gırma(z) mı? gırmadı!.. belki de onun uçun, haralda bazara gelin gedişine de(ği)el emme Yörüğ Amadın Güssün garısına guma oluşuna kimsenin yüre(ği) ırazı olmadı belki de en çok benim valla.. çocuğukandan Hasan Agama zıt gedişimin onu affedemeyişimin tek sebebi bu cürümüdür hâlâ daha kinnenirin Hasan Agama neyeyse emme hinci “takke düşer, kel görünür” hinci makım olduk! bu Yezide! işde bu! Allah da gulu da bilip-duru Hasan Agamınan da evel-evelden aramızdahı en möhüm sıkıntı iş de bu! zıt gederdim ki hemi de nası valla i(n)san olan i(n)san nası(l) yakışdırı bu adama öz be öz bacısını.. decen ki sana ne? emme “bana ne” denmeyoru isde! zenginniğise zenginsin.. gücü guvatı dersen yerinde bobayiğit, varidatları herkeşlerden elerde üsdelik bobası mıhdar köyün en birinci lafı-sözü dinnenen, eleri görüşlü bi adamıydı bana göre de o takike; “gözümden düşdü”ydü taa o zamannar zati bi(r) taha da esginki Hasan Agam olmadı asla.. “Allah yazmış ne deyen” ne d(iy)ecen a gapberif.. kimsenin yüzüne bakama(ya)cak olunşa atla ata ver elini “haso-yuso” at kendini dağlara.. oh ne âla.. kendinden ne gadak gaçabilecen dağlara çıkınca ırat yüzü görüp, esginki ğibi uyuyabilecen mi yasdığa başını goyunca mefta ğibi.. emme habarım olaydı verdirmezdim.. hatta gaşmış gelmiş birinde Hasan abeynin mılığı yıkık yüzü eğşi, gap-gara “yollama abey” dedim.. “sakın yollama” “çocuğu var” dedi “olu(r) ğeder sizikinnerin yanda evelallah geri yollarsan seneye bi(r) taha ertesi sene bitaha borlumbok olu(r) zılla başına bela!” “haklısın daa bizimo(ğ)lan üsdüme düşüremeyon, kendime yakışdıramayon el bana ne demez” dediydi.. … emme hinci gaşını ğaldırıp da gardaşının yüzüne bakamadı hatırını soramadı “nasısın ay bacı” deyemedi sankı elin bacısı.. “döyüsün öğnde gedeni” .. Yusuf agam çıkcağdı işin aslı enişdesinin evi ya? emme Hasan agam yönü geri höö(y)le eleri yörüdü eli-makım ben de, peşi sıra mezbur Yusuf Agam da! birbirimizi beklemedik… cızlamı çekdik.. gulamızın üsdüne yatdık uzaklara bakdık gözlerimizi sakladık.. içimizden söğdük-saydık Yörüğ Amada Hasan Agama gadere.. gısmete gelmişine-geşmişine olmuşuna-olcana yedi ceddine esfer(l)-i safirisine böyle zamannarda; galmayvırıyo hiş bi şeyin ehemmiyeti ağşamdan beri Hasan Agam atını neye fızlı sürdü ki ? bu adam ne yapmağ isdeyyo acabınaola |
Olsun ve kardeşliğin
Doğduğu bir yıl olsun
*
Sevgi ve barış yılı olsun
Tüm yürekten yürek sevgi
Dolaşsın tüm damarlarımızda
*
Sevgilerin birleştiği bir yıl olması
Tüm dileğim belki durgun bekli yorgun
Yine de mutlu yine de umutlu ve sevgi
*
Dolu nice yılar diliyorum sevgiler
Asi kızdan sayfana bir tutam sevgi
Bırakıyorum
*
M.yavuz
✻ღϠ₡ღ
(¯`✻´¯)
` *.¸.*✻ღ✻
✻ღϠ₡ღ