18
Yorum
70
Beğeni
5,0
Puan
1988
Okunma

çocukluğumu bıraktığım şehre
küs
kendinde unuttuğun kadınlarda
topluyorum üşümelerini
yalnızlığın suskusunda
çığlığıma sağır
öylece
kükrüyor sessizliğin
ihanet içinde ihanet aşka kırgınlığın
avuç içlerindeki ummanda boğulan
kadınım
saçlarımdan tutup küfre boğuyorsun
karanlığa kurulu gözlerinde
imdat çığlığım
üstünü örtüyorum şefkatimle titremişliğin
yürek zarımı soyuyor
soğukluğun
sırtımı dönüp gidebilirim
nakaratına takılıp şarkımızın
vedasız
toplayıp saçlarımı parmak aralarından
kırılan erik dallarını umursamayan
haşarı bir çocukluktan çıkamamışken
hırçınlığınla
öldürüyordun sevmelerin koynunda anı
dokunma ne olur
çok geç
Karadenizin kıyılarında kurur görkemli Tuna
yazdığın mektuplar kadar hasret
kendime haksızlık bu
sana
arsızlık
saçlarımdan kestim dudak izlerini
birleştirip ip uçlarını ilmek atıyorum
gün kördüğüm!
sude nur haylazca
5.0
100% (49)