Yangıyangın büyük bir ülke kadar rahat soluk alamayan göğsü gün güne daha dar yağmur bulutlarının gözenekleri tıkalı tıka basa cemaat dolu umursamazlık dokulu yangı ateş kırmızı duyarsız insanlar kadar kızıl yüzlü ar ayaklar altında sürünmede canlarını kaybetmiş insanlar değil yüzünü saklayacak olan nedenlerin kapısı içerden kilitli açacak el nerde aranır yaşam bağrını dövmede dört bir yandan duyulur çocuk iniltiler vicdan tatile mi gitmiş ne köylere çekilmiş acı yoksulluğa, çaresizliğe, umutsuzluğa bu acının üstüne şeker ekemezsiniz tuz basamazsınız açık yaraya bakıp gidemezsiniz üstüne bir saray daha yapılmaz bu bir ülke kulübenin dumanı eğri tüter başkadır dağların ağlaması ana sesi işitilir derinlerinde anneler çocuklarını sever yan yana yapılmış mezarlarını değil ve çok zordur insanın kendi üstünden atlayıp ölümü istemesi 02. 12. 2016 / Nazik Gülünay |
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar