bir suçlu aradım kasım
şu soğuk günde içimin donmasına
bir şeyden habersiz kurumuş yapraklar
çaydan su içen güvercinler
perşembe pazarı
satıcılar alıcılar


rengimde değilim bugün
ahengini bozdu bütün görüntüler
elime kendimi tutuşturdum yine
bula bula onu buldum n’apıyım
bir uçtan diğer uca dolaştım kalbimin
ritmini değiştirmedi bir duygu
sönmüş eski bir ocağın külleri arasında
o eskimiş paçavra


kasım suçlu değilsin anladım
suçlu da aramıyorum aslında
yoksa tutuklarım kendimi
başını yastığa gömmüş ağlarken bırakmam
elindeki resme bakarım
kaç milim ilerlemiş yaşamakta
silmiş mi elleri
yüzünde ilerleyen acılı çizgiyi


beni bir ben hatırlarım
sen de düşünürsün belki ara sıra
hani ısındığımız soba başında
ya da oturduğumuz bir sedirde desem
hiç bir şey kalmadı eskilerden
eski adamlar, kadınlar da öldü
yerinde apartman var
altında oturduğumuz
akasya ağacının
çok uzağındayım
beni selamladığın balkondan

suçlu değilsin kasım
kim alıp götürüyor seni
tıkıyor
eskimişler sandığına..


18. 11. 2016 / Nazik Gülünay