Bir Bahar Bırakbir son bahar daha bırak avuçlarıma. merak etme sonra çıkar giderim eşiğine kül olduğum kapıdan. sen bir bahar daha bırak yalnız , yaprakları kırılmasın dallarından. güne yüz tutan yanlarından olsun baharım. sonra sen gidersin belki yeter ki; sevdiğin yerden olsun bu bitiş! sen tomurcuğunu seversin; gülün, çayın ve baharın. çok şey değil bir bahar bırak ardından anılacak. yalnızlık sohbetlerine konu olacak. baktıkça takvime aynı mevsimin, aynı gününde, aynı saati gösterince akrep o alışılmış yerinden sokacak. soluma baktıkça bana seni anımsatacak son olacak bir bahar bırak tadı damağımda kalsın hevesi kursağımda. derler ki , zamansız göç eden kuşun yorulur kırılırmış kanatları. derler ki, göçe geç kalanın olmazmış sığınacak kuytu kenarı. sen bir bahar bırak göçebe gönlünden soluma. bir bahar, bırak kuytun olayım. bir bahar daha kal ki giderken kol kanat olayım öyle şatafatlı dizeler dizemem ben sana. denizinin dalgasında tarumar olmuş limanım. bırak baharından ki düze çıkayım. dört mevsiminden bir bahar! kal yaz’maktan yorulayım. kal kışın ortasında avuçlarını ısıtayım sen bir bahar daha kal ilk olsun son olsun. bir bahar bırak bana söz veriyorum sonra gidersin yeter ki sevdiğin yerden olsun bu bitiş! hem sen tomurcuğunu seversin; gülün, çayın ve baharın. dallarım çiçekleninceye dek güllerim soluncaya, demim çökünceye kadar kal yeter ki bir bahar bırak gözleri Eylül’ü anımsatan. Temmuz gecesi uyutmayan. çok değil inan sonra sessizce giderim ardına kul olduğum kapıdan. Bir bahar bırak her daim seni hatırlatan. Doğan Yücetaş |