Zûlyerim belli şehrinin gölgesindeyim doğru değil senin için aşındırdığım yolları git gide zulme kement attı adını koymaya utandığım zûl arada bir oyuncak gibi kırılıyor çocuklar sanki bir deprem oluyor da altta kalıyor doğu batı katilliğini tescillemekte nerde durduğun kanıtlanmadı susuz bir ç’öl uzantının sınırında kimi düşünüyorsun bilmiyorum bilirsin sıkışmış bir kaç ülke bir kaç ülkenin elindeki fengirede belirgin bir düş istiyorum bir adam bu düşleri hayra çevirecek üstümüze düşen bütün gölgeler beyaz olsun diyorum dün yere inmiş ay gibi bembeyaz gülüşüyle yaksın insanlık lâmbasını bir kaç, bir çok insan ölmesin bir kaç parça mal, çul için kendinden geçmesin insan!. 20. 10. 2016 / Nazik Gülünay |