ÖLÜM NÜANSI
Önce sevişirdik
sonra ağlardık gökyüzü; rec-m ederdi bütün hayallerimizi, kuşlar muhabbete dalarken. bir mermi gibi saplanırdı gece, fecr-i zulüm okunurdu yüzumüze karşı. ben sana inanırdım. yoklukla başlayan masallara inat. ve sen yoktun... şimdi üçüncü sınıf bir pavyon kadınına okunan şiir gibiyiz. birazdan bizimle yatıp kalkacaklar ve zührevi bir hastalık gibi eriyeceğiz. pynst |