AŞKI
ruhun kraliçe dedi, evet dedim
yüzüme alayla baktı dereden karşıya taşlarına basarak geçtim orada mısır közledim kara taşlı ocakta çay demledim suretimde başka insanlar gezindi her haltı yedi her zaman yitik insanlar, yoktu cehennemin dibi varsa eğer, oradaydı bilmem kaç ışıksız tünelden geçilirdi ona kaç sallantılı köprüden kalbime kral olamazdı neden yok olan bir şeyi yazarım ayrıca bu da bir soru işareti olmayan bir sevdanın salıncağında sallanırım gönlüm bazen ona hizmetçi bile olur bırakır kraliçeliği tahtı ya derim, sümüklü bir oğlan o daha annesini bile sevmeyi bilmeyen belki de bir kalas babasının düzeltmeye çalıştığı neden şiirime sokarım gülüşünü bir kez elimi tutsa mest olurum!.. içinden zor çıkılan benim benim galiba tüneli aydınlatmayan bir kişiye bürümüşüm aşkı onda seviyorum.. 31. 08. 2016 / Nazik Gülünay |
ÖYLESİNE HOŞ DİZELER
KEYİFLE OKUDUM
GÖNLÜNE SAĞLIK
DEĞERLİ ŞAİREM SEVGİLER:)