30
Yorum
64
Beğeni
0,0
Puan
1546
Okunma


yoksun biliyorum
var olmadığım kadar yok
yok ellerle dokunuyorsun her şeye
dokuyorsun yalnızlığını
güneşe dönüyorsun Ayçiçek yapraklarını
tarlana girip çıkıyorlar, senden izinsiz
hasadını yapıyorlar ruhunun
varlığını kanıtlamak için yüzüme gülüyorsun
mevsimsiz çiçekler açtırıyorsun yorgun kanatlarında
kuşları geçmeye çalışıyorsun alışılmış manevralarla
yol çiziyorsun kendine insan duvarları arasından
bir masal yolu bulmak uğruna her hamlen
kolların kucaklamak için açılıyor dünyayı
sen oluyorsun önünü geren sınır
yokluğu var etmek Tanrı’nın işi mi düşünüyorum
bizi neden yarattıyı
yalnız bir görüntü gülemez
neye yarar parmakların çalışması
görmeye mecbur kalmak berbat bir dünyayı
bir makine kadar işlemimiz yok mu
var olmak acıyı duyumsamak mı
yoksa iyileştirmeye mi çalışmak
bütün eklemlerimizle birlikte,
yokluğu yenmek!
birlikte mi diyorsun..
18. 08. 2016 / Nazik Gülünay