Penceremara sıra seğirterek baktığım bir pencerem var benim de sardunyanın kurumasına dayanamadığım gözüm üstünde bir pencere kimi zaman önünde durarak bakmanı hayal ettiğim selam verdiğin dirseklerimi dayadığım özel bir durak yanımda olmanı istediğim bir yer usulca kolunu belime doladığın başını omzuma koyup yıldızların yerini gösterdiğin ay manzaralı denize sevdalı karanlıkla çiçeklerin konuştuğu sevgi merkezli bir pencere gözlerinin gözlerimin içinde güldüğü bir masal yaşamayı umduğum her önüne geldiğimde kuşların şarkısını duyduğum ömür camlı bir pencere iki resim sarılmış birbirine sıcaklıkları düşmüş gölgeye kıskanmış da güneş gül kokulu ateşi tez getirmiş akşamı her karanlık çöktüğünde bulutlar şaşırdığında yolunu solduğunda umudun mavisi bir pencerem var benim gün güne çoğalan çiçekleriyle sarışmış yer ayırmış bana da en yemyeşil yerinden kimse taş atmaya kalkmasın!.. 28. 07. 2016 / Nazik Gülünay |
Sevgilerimle...