Dar sokaklar ki kızgın sahraya döndü
Ben Hüseyin
Yalnızlığımın simgesi gözlerin Kerbela oldu
Ateş böceği yok etrafta
Güneş gün ortasında söndü
Aydınlığım karanlığına mahkum oldukça
Hançeremde sıkıştıkça sesim
Aldığım nefes ömrüme bela oldu
Dar sokaklar ki kızgın sahraya döndü



Ruh iklimimi
Kıvılcımsız yakıp etrafa dağıttın bugün
Şiirimle hece hece tutuşan
Altın varaklı kağıttın bugün



Gökyüzü güle küstü
Mevsim
Hiç olmadığı kadar kurak yine
Gözlerinki ruhumdaki Yusufa kuyu oldu
Eskilerin kabristanları
Son durak yine
Birbirine dolaşan ayaklarıma
Kanım gözlerimden damla damla dökülürken
Her zerrem sevdamın bengisuyu oldu
Gökyüzü güle küstü



Ruh iklimimi
Kıvılcımsız yakıp etrafa dağıttın bugün
Bir garip sessizlikle
Sadece yüreğimin duyduğu ağıttın bugün.

Muhammed Mehmet GÜL