Yığın Yığın Hicran
YIĞIN YIĞIN HİCRAN
I. Müsadere edilir umutlarım tenha köşelerde Yeis’e bürünüp Feragat etmişim gibi tüm gülüşlerimden Hançeremde nefes düğüm düğüm Tek bildiğim Yanağımdan kayan bir damla gözyaşı Kan taşıdır kanayan yaralarıma Burnumun direğini sızlatırcsına II. Terazinin kefeleri hep dengesizdi Şizofren bir gülüş yakalardım kırık aynada Bir akşamüstü gurubun bakır rengine Pencere kenarında Apansız gözbebeklerimden yakalandım Kalakaldım ortada çarnaçar Büyürken olgunlaşır sanırdım insan Oysa bir günde ağardı sakallarım III. Huzursuz bekleyişlerin ahirinde Ta derinlerinde ruhumun Kangrene dönüşürken kırgınlıklarım Yılgınlıkların üstesinden gelmek isterken Gemi azıya almış gibi Damarlarımda devinen kan, pürtelaş Faş olur apansız avuçlarımda kaderim Seyrederim olanları başkasının gözüyle IV. Hüznüm sonbahar ile hemdem... Sararmış yapraklar gibi gönlümün sokaklarında Yığın yığınken hicranım Tutulduğum örümcek ağının sarmalında Şirazesinden çıkmış bir mazinin Huzursuz bir boşluğa sirayet ettiği Onulmaz bir loşluğun... Duyguların derinlerinde...inşirah arıyorum Ufuklarımda Ya "sinvar" Muhammed Mehmet GÜL |