TUTUŞAN ŞEM BENİM
TUTUŞAN ŞEM BENİM
Bazen göz olup ağlar, kalp ile vururum Bazen ilkbahar olur, bazen de kururum Başımda deli sevda, dolanıp dururum Ah...Pervane de benim ,tutuşan şem de ben... Şaşırmışım yolumu, kalmadı kararım Sevda hançeri elde, göğsümü yararım Kanadıkça yüreğim, dermanım ararım Bilmem ki dertte benim, aranan em de ben... Başkasını değil tek, kendimi yererim Sanma gamla arama, perdeler gererim Ruhumu da hal eder, yerlere sererim Kalpte hüzün de benim, iyi de kem de ben... Bir gamhanedir gönlüm, kendime zararım Zaman geçer gün gelir, zincirim kırarım Hengameler içinde afakı tararım Bak, arayan da benim, aranan hem de ben... Gözlerimi kapatıp hayaller kurarım Yedi iklim dolaşıp,her yerde sorarım Düşte bile kanayan, yaramı sararım Dökülen kanda benim, gözümde nem de ben... Muhammed Mehmet GÜL |