BİLEMEDİM
BİLEMEDİM
Rüzgar döğen tepelerde yapayalnız... Kar sepelerken sakallarıma her seher Karalanmış kağıtlara Karbeyaz şiirler yazmaya çalışırken Ne susasım Ne konuşasım var Dilim bağlı Kalbim kendi özünde hapis Ömür denizi dalgalı Sis çökmüş yanaştığım tüm limanlara Hüzün... Etrafımda dört duvar Radyoda "Yaşarken Ölenler İçin"... Dudaklarımda çocuksu bir tebessüm var.. Gökyüzü bulut kaplı Gözlerimden yağmur yağar Güldüklerim. Hatta içimde bitirdiklerimle Yetim bir çocuktur ruhum Yeter mi... Büyüdükçe azalır mı içimdeki gam... Biter mi... Yürüdükçe susar mı içimdeki hüzzam... Bilemedim... Düşlerimde görürdüm yıllar önce Iraktı düştüğüm yol... Bastığım taşlar soğuk Yol nereye varır, hal ne olur... Düşünürdüm Her defasında Binbir derde düşüp marazlansa da Tarazlansada iplik iplik Solgun kitaplar arasında mahpus Siyah beyaz fotoğraflarda Gönül bulur muydu sefa.. Cefa, çektikçe biter miydi İçimden semaya yükselen efganın, Var mıydı efkarın bir sınırı ... Yoksa sanrısı mıydı hepsi hicranın. Gördüklerim. Hatta yitirdiklerimle Yetim bir çocuktur ruhum Biter mi... Yürüdükçe susar mı içimdeki hüzzam... Yeter mi... Büyüdükçe azalır mı içimdeki gam... Bilemedim... Muhammed Mehmet GÜL |
Yürüdükçe susar mı içimdeki hüzzam...
Yeter mi...
Büyüdükçe azalır mı içimdeki gam..." Bu kısmı şiir... Yetişir.
Başarılar... Sevgiler... :)