Son günlerdedua çiçekleri büyütüyoruz son günlerde nereye baksam bir tür çiçek bakıyor bulutlu gökyüzüne dikerek başını nemli yapraklarını kımıldatıyor ağır ağır ağır havaya bırakıyor soluğunu bir ağaç kaldırıyor dallarını onunla birlikte çoğalıyor dua bezleri üstünde yumamıyor güneş gözlerini hüznünü bırakıyor kara bulutlar arasından dua yerine eller takmak istiyorum dallara o duaya açılan büyük, küçük eller birbirinden habersiz, birbirinden ayrı ayrı yollarda ayrı amaçlara yürüyen şifa basmak istiyorum yaralarına en çiçekli yol nere ise oraya koşmalarını bilirim yokuş çıkan insanlar aynı dağa tırmanmaz her gülün ayrıdır toprağı, suyu ama aynıdır battığı tende dikenin acısı hey dua ekicileri, büyücüler, tanrılar biz sağlam bileğimize tutunuruz yapay çiçekler etkilemez ki bizi ne oksijeni ne kokusu olan bellidir; ayağımızın bastığı yer güçlenir daha sıkı bastıkça!.. 24. 03. 2016 / Nazik Gülünay |