boş sayfaya düşen notlarbom boş bir sayfa olsam neler çizersin onu söyle yetmez ellerimi tutman bir çiçek de tutulur koparılır belki suya konulur belki de yol kıyısına atılır bombalar patlıyor yollar tutsaklığa gebe doğurdu doğuracak kâbuslarımız delik deşik bir bölümü yurdumun bir bölümü korkuyor sokağa çıkmaya hayat garantisi yok kimsenin ölüyor duraklarda insanlarımız kapanan gözlerin bizi sorguladığını söylüyor caddeye dökülen kan gözlerime sevgiyle bakman bir şey ifade etmiyor ne bıraktın günüme onu söyle sen gördün mü hiç içimde patlayan volkanı nasıl yandı ayaklarım, elim, ruhum olmadın ki gerçeği gören bir çift göz duydum ninnisini dalgalarının insan yüzün ışımadı kıyımda kumdan bir kule bile yapmadın çocukluğuma sildi gitti fırtınan yüzümdeki sevdayı sevgisi olgunlaşmadı ham bakışın uğrak vermedi sevgin hayatın pürüzlerinde debelenen kendini örmeye çalışan insana yanağı kırmızı gün. kanlarda gördük kırmızıyı ölen miydin öldüren mi? boş sayfaya damladı kan!.. 16. 03. 2016 / Nazik Gülünay |