ARTIK BİR YILIN GÜNCESİYİM...
Artık bir yılın güncesiyim:
Saat gecenin tekerinde takılı, Aklım hepten kayıp, ömrü beş geçeli. Saydım sondan başa, Erdim nihayetinde artık yıla, Kırık kiremitleri mesken edindi evin tekiri, Hala şubatın yirmi sekizi Ve bir gün sonraya rahmet biçti Tanrı, Benimkiyse gölgeli, münafık bir aşkın En kırık dalı. Sözleştim baharla, Aklımın ipleri kopuk. Gün yitip gittiğinden beri, Sakladım tüm sırları: Kâh küf kokan esareti Kâh mimledim hüznü asılsız olsa da Yine de korkum ölümden, en heybetlisi. Şeytan indinde, nasıl da aşikar, Azapta olsa gerek ve bir yanda Devingen ruh ve nasıl da kayıp Kendimi bildim bileli. Artık bir yılım; Seneleri saya saya kaydettiğim: Mart öncesi, şubatın sonu, Ah, bilsem keşke, bunca sitem Neyin nesi. Dün doğdum, Yarın olmadan gömün beni Asla da sormayın: Şubat kaç çeker, Yetmedi mi sanırsınız; Bunca dert, bunca keder. Yıl uğursuzun madem, Bilin ki efkârım asla değil boşuna: Ne asalım ne lirik, Ne sonum ne de lirik. Kırık bir heceyim, Hiçbir harfin sığmadığı, Arsız bir faniyim, Gözü pek, yüreği yaralı. |