Esef İhlâli
Kinimi ,öfkemi idam sehpasına çektim
Onlar ölürken, Ben Arz-ı endam edeceğim Mutluluğun kollarında Bir pula satılmış Onca sevda arasından Çekip alacağım Başıboş kalmış anılarımı Onlar ki,en yakıcı ateşler.. Dokundukça Pare pare ediyorlar zihnimi Neşe ve keder at başı koşarken içimde Seveceğim Yine Günü yenen her son hatırayı Mavi mavi çiçekler çizeceğim Üstünü cizdiklerimin üzerine Kendimden bile kaçırdığım gözlerimi Salacağım ulu orta Bir şiirle baş göz edeceğim Onsuz yapamam dediğim ne varsa Dilimde, yüreğimde.. İç sesimle öldürdüğüm Zamanlarının üzerine Gömeceğim Teşhis edilemeyen her cesedi.. |
Onlar ölürken,
Ben
Arz-ı endam edeceğim
Mutluluğun kollarında
Bir pula satılmış
Onca sevda arasından
Çekip alacağım
Başıboş kalmış anılarımı
Onlar ki,en yakıcı ateşler..
Dizelerde, geçmişin acı dolu anılarına uzanan bir özlem ve onları çekip alarak yeniden sahiplenme arzusu var. "Başıboş kalmış anılar" en yakıcı ateşler olarak tanımlanmış; bu, hatıraların nasıl yakıcı ve kalıcı bir iz bıraktığını ustaca ifade ediyor. Kaleminiz hep böyle cesur, duygularınız hep böylesine derin olsun.