Yağmurun Toprağı Öpmesidir AşkEskimiş bir ninni ruhumun tahta beşiğinde Gönlümde ölmüş bir engereğin hazin çığlığı Uzak kavimler geçiyor ikrardaki çöllerimden Yaşlı bedenlerin soylu ellerinde asırlık tütsüler İntizar var göğsümün hicranlı kelepçesinde Sevdanın üzengisine tutunuyor aşkla kadınlar Sensiz, uzaklara düşmüş mağrur bir göktaşıyım Uçuklarla parçalanan dudağımda ölümsüz sevda Kendi derininde dikişinden ayrılmış düğmeyim Yorgun kanatlarımın renkleri nicedir solgun Talanlarla parsellenmiş gövdemin saçakları Rüzgârın devirdiği toprak damlı evler gibiyim Ezberlenmiş yaşanmışlıkların ıslak ruletinde Uğrunda ölmeye kanat açan kelebek ömrüm Hazan vakti bir dilenciyim aşka aşina sevgine Sessiz fısıltılar ekerim her mevsim ben çöllere Varlığın bekler beni yankısız elvedalar şehrinde Yağmurun toprağı öpmesidir aşk, ozan gönlümde Seni düşünmenin bedelidir unutulmuş mevsimler Düşlerin mızrabında adın, darağacında elvedalar Seni sevmek bilsem ki sonbahar, şahittir seneler Kanla yıkarım umudu, heybemde fiyakalı umutlar Çiçeklerle donatırım evreni, tükenmez sevinçler Serp şiirlerimi denizlere, ruhuma o an huzur dolar Selahattin YETGİN |