TÜKETİLMİŞ DÜŞLER COĞRAFYASI...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ‘’Hiçbir yere âit olamamak, yine zaman ve mekan şikayetinden azâde bir mağlubiyetin teselli cümlesidir. Ve bir sıkışmışlık, bir boğulma hissi. Bu tükenmişlikte yeni insanlar tanımak şöyle dursun, tanıdıklarını da unutmuştur. Sartre tam da bu durum için bir özet yapmış aslında. ’’ İki kent arasındayım; biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor ’’(Alıntı) Tüketilmiş düşler coğrafyası, sancılı bir oluşumun ilk meyvesi. Acının körüklediği vazgeçişler Sonsuzluğun rötuşladığı geç kalmışlıklar Ve erkenden düşüp de yola Hali hazırda Ertelenmiş bir mutluluğun çapaklı gözlerinde Geviş getiren yaşların göz pınarlarına teslimiyeti Geçimsiz duygular mezarlığı Yerin göğün birbirini tepelediği Bir ahlat ağacı iken içimde baş veren Ah ve vah dolu ömrü anbean güdüleyen Teslimiyetinde kaderin Tesirsiz bir gülücük hükmünde verilen Kararın nasıl ki yok ederi Tepeciklere kurulu kulübeler Derinlerde saklı mezardan saraylar Ve ruhun saymanı Kalemin tevazu yüklü bildirgesi Yaşamakla hemhal Ölüm ise peşi sıra bir vagon Nasıl ki önde giden lokomotif Dümeni kıransa bilinmedik bir zamanda neşreden Hem asi hem asil hem de asal Renklerin curcunasında saklı rüzgâr Arka fonunda kaderin Ön sözü iken bilinmezin Ve tevafuk yüklü bir hikâye Temsil ettiği nasıl ki nice zümre Meşakkatli bir sayaç Sözcüklerden örülü bir sarkaç Yerin göğün Efendisi Meylettiğimiz ne olursa olsun Umuda mahal veren Acıyı tetikleyen olsa bile ömrün Öncüsü bir muradın daha dillendiği… |
açsam
sabah olmaz
zengin kaleminiz daim olsun
kutluyorum
şiirin ecesi,,,