İZİNİ SÜRDÜĞÜM O ALFABE...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Tanrısal bir iç çekiş ve işte şarlayan lanetin gece yarısı öfkesine teğet geçen şiir ve hüzün. Savruk notalar alfabesi Uyuya kalan bir nesir aslında şiirin tekil hikâyesi Neşrinde özet geçtiğim ömrün Ve de kale duvarlarım ile kalemim iken sığınağım Gök gürültüsünde açan bir nilüfer bir çiçek Solsa bile ne ki Zemheriden alırken öfkesini Soluk benizli gaipten gelen varlıklar Ve işte göğün uçuşan peçesi Aşk ki: Bir kıyım bazen lakin Kıyama durulası bir huzur denizi Karanlık dehlizden Nihayetinde firar ettiğim Fidan boylu ülkülerimin memleketi Aşk ile Zirveye çivi çaktığım Zanlar iken değilken umurumda Çekincelerimi öğütüp Çelme takılası benliğimden Ödün vermediğim kadar Asi/l bir tını ve tanı ne de çok t/asa Lahitlerden öte Lanetlerden ne kaldıysa geriye Yeter ki kutsasın Tanrı Önce kalbimi sonra kalemi Dımdızlak kalsam bile Boyumun ölçüsünü aldım Afiyetler sunulası ömrün Tek zaafı iken de sevgi Yeryüzüne takılı değil artık aklım Emre amade kadere Sarkıtlar dikitler yüklü kalemimin kabrinde Sevecen bir rüzgâra meylettiğim En çok da bıkmadan İzini sürdüğüm o alfabe… |
Daha güzel ve kalıcı şiirler dileğimle,
Selamlar sevgiler.