Sevilmekmiş Oysa Sevmek
çok yönlü gezintisini
duygu sezgisiyle çoğaltabilen ilgili ızdırabını su yolu etmiş biri için biraz yüksekten akıyordu ırmak köpürüp daldı sisli ıslaklığa korkusunun kolunu kısacık ana bırakıp çabuk umut edilen bir cesaret gücüyle ve kendi iniltisine aldırmadan öpüşüverdi yarasalarla çocuk acısıyla ürkütülmüş güvercindi yaralarını saran ormana koşuyor yeşilin soluğuna karışıp buharlaşıyordu konuşunca bütün yağmurlar bulut fena bir sırt ağrısıyla tökezledi dağ umut bağlayıp meyline dolan çiçekler gibi yeniden diriltmek istiyordu baharı bir top karanlığa dalıp sonsuzluğun rehavetiyle buluştu tanrı tanımaz koşuşturmalar hız alan bukalemunların serabı mutlu olup tavanlarını süslediler yuvaların elimizi çekip sevgimizin doruğuna dayandık sevilmekmiş oysa sevmek. |