Tırtar / İlkaşk - Özlemyalan-yannış ona-buna, nerden nereye ünneyenner mi dersin, ya(h)ut da gardaşına file “len çocuuuk hura ğel vallaha billaha zıpıdacan” deye can havliynen bağırannarı mı yonusa ona tangaza eden “kardeşim lütven buruya gelsene” deyen abılaları mı ne de(rsi)n sen?.. .. gülesine geder manzara zopaynan ürküt, sevabına say valla yalan söylemiş olmayan gayfaya vardığım bille temenna önşe ğız bobalarıdan “-buyur gara yeğen bi çay iç” deye keyf bağışlayan “-nassınız, deden neytdiyo” filen deye muhabbet gurmaya galkan limana yanaşıyollar akılları sıra tabi biz de yeyip yuduyoz mahana valla.. emme aldım gabil etdim.. elim ma(h)kım, neydeyin canıma minnet keyfe keder nihayet dezelerim-halalarım filene düğünnerde-müğünnerde ben davılın öğünde oynarkana barabar para dakıyollar gula(ğı)ma da işde “-………………..” hinci adlarını zikretmek ilazım deği(l) farz-ı mal hundan, şundan, falandan filandan” deye fısıldayollar.. görseniz bi! keyf binbeşyüz anasına satayın ta! .. tabii efe! ben de daha bi cakgaraklı oynayon ga(yri) bin goyunnu kürdolu ğibi keyf binbeşyüz anasına satayın ta! “-len gad(i)uğrayasıca yoluna ölüyo valla len” falan deye böğrümü dirsekleyollar tenimi buruyollar Allah sizi inandırsın düğün ertesilerinde yanlarım, gollarım mosmor-çümçürüg olu(r)dun keyfe keder, sefam osun ta … ğoyan işdeee… tam da o ğünnerde, Gariboğlannar geldi köye Taygeldilerin Kel Ağa’nın damadı sizin annayacanız Özlem gil Özlem de… Özlem.. hani hanı “her gözelin bi bozarı varımış” ya her şeyde gusur bulurun evel Allah da Özlemde ı ıhh yok valla.. yok! Valla billa şartlar şart ossun yok iki ğözüm öğüme aksın Allah öğmüş yaratmış bi dene işdee meleklerden maada ne zaman sokağa çıksam, gözlerim benden habarsız Özlemin olabileceği yerleri darayo darayoo! darayo.. darayooo emmeee valla-billa bi ben deği herkeş birbirinden saklı Özlemin hayalını guruyo farkında olmamıyın hiş, eşek gibi farkındayın tabi.. emme arın bokuna kimse irenk vermeyo, bela bakıp duru bişiy olsa da bi ortalık gızışıvısa da ötekini kim vurduya havale edivise herkeş birbirine hınşlı gav gibi dutuşuvucak yer arayo en birinci de ben! o garınca ezerin deye yere basmaya imtina eden ben on gişiyi gatletsem sinek gadar hökmü yok.. emme… Allah var o değilden, usul yollu kimse kimseye daklaşmayo hiş birimiz başga hiş bi kimseye de hiş bişiy demeyo kimde kimsenin alayında atıp dutmayo!, atıp dutmaları da hiş kimsenin gaala(e) aldığı filen yok o o(ğ)lan anaları; aklısıra ötekinnere gözdağı veriyo seni ona, ötekini berikine fitleyo.. öğüne gelene gaz veriyo, ıvgalayo, fışdıklayo ortalığı velveleye veriyo emme naçar.. tüm deliğannılar! elbirliğiz dediğodudan uzak, hani kim ne derse desin onnarı dinleyen, dediklerini annayan yoook hiş kimse lafın nerden türediği, işin aslı esasının ne olduğuğu derdinde de değil, herkeş biliyo ku ebi-cetdi, aslı-esası yok! emme herkeş, öteki herkeşi zolda zıfır burakma derdinde herkes gafasını dakdığının üsdüne yörü(ye)cek “köy cahan harbi” an meselesi tabii… benim Musduğa attığım havayı saymazsan yazık “-valla dünür file yollamadım” deyo emme -osdurmasa kokmaz- de(ğil)mi valla eyi de oldu, o sayada herifi safdışı bırakdık herifin ömrünce bi(r) ta(h)a ordan geşmediğine eminin yanılıp yenilip geşdiyse bile hala ümüğünün sıkıldığını hissediyodur. netçe.. biz zengin çocuğu belasını da öyleynen savışdırdık Allah mafaza “-heyt len” file deyvicek var ya.. belaya garılıp galcaz..! Allah Allaahh! Alla(hı)m sevgili guluymuşuyun bereket Musduk inkar geldi de herifi bida(ha) da o yollarda görmedim zati bi de aklıma “zavallının ordan geşmesi mezbur da niza bela çıkmasın deye başga yerlerden gediyosa” ayıp edtik valla, hak var hukuk var gapı ğonşu de(ği)lise de aynı mallenin çocuğuyuz bayramdan bayrama da olsa ebemin yanna geli ğederler maayilecek bi dee ne de olsa yaşca-başca bizden ilerde ben onun okuduğunu bile bilmen kader işde, o’da gaderine küssün neydeyn epap hinci “heyvah” desem var mı faydası olan oldu bi kere deligannılık ö(y)le işde o da tekerime daş gomaya gakmayvısaydı valla arayer lafının aslı fesli var mı (y)dı hala bilmeyon do(ğ)ruyu ahretde mi sö(y)lecez hemi de ben biliyon mu, ne bok yediğimi deliğannı olduk ya o zamannnar öyle olcak zannediyoduk zahır hatda ve hatdaa ben hele bi Özlemin gulağına gedsin onun uçun elin adamına hava atdığım “hoşuna ğeder” deye “keyfden dört köşe” oluyon deliğannılık bu mu ki? insan gözünü daldan-budakdan sakınmayo ö(y)le zamannarda aklımız bi garış havada…. dahası… sabah ovaya mı getdim söz temsili.. tabii esgisi ğibi işe gederkene esgi-püsgü keyinmeyon ga(y)ri n’olmaz, n’olmaz işdeykene, köye gelikene, köyde yolda-belde, orda burda Özleminen garşılaşma(ya)ca(ğı)m ne malim de(ğil) mi? öyle ince düşünceliyin ki yahay valla bu gadar olu(r).. brehh breehh işe ğetdim deyon ya hani zabbaha gadak uyumadığım gecenin leyli vahtından eveli varıp alelacale işe duman atdırıyon, olmadı mı bi mahanaynan çifte ğetdiysem de zelveyi gırıp, gayış atıyon neydip edip, guşlukdan eveli taha Özlem gakıp da dambaşında yüzünü yumadan yani gargalar gayfaltısını etmeden önşe yallah köye emme köye gelelekten, sankı Özlem’e geliyomuşuyun gibi gönlüm akıp gediyo dayısı gillerin evden yanna emme oraya varana gadar düşlerim dovalarım neyise tam da görebileceğim an! onu görmekten değil de, ona yakalanmakdan gorkuyon çekinti ediyon yüre(ği)m yerinden fıldıracak yauu ya da garşılaşmayı göze alamayon haralda gözlerim bütün dünneyi darayokan ben her pencerede onu arayokan bi de içimden “-işallah yokdur” deyon şaş bari herif.. bu nası işdir töbe töbee bu nası bişiy! bunca talaş neyeyse; belki de .. taha fazla hasret galmağ uçundur sevda çekmek bu mudur? her şeye bin şükür DİPNOT gil: ler lar gibi çoğul eki yerine kullanılır.. ev ya da aile kastedilir.. anamgil, teyzemgil, arın boku: ar belası, hatır belası, namus meselesi, davranma mecburiyeti daklaşmak: takışmak, kavgaya tutuşmak |
Kalemin susmasın
_____________________________________Saygılar