KUŞLARA ŞİİR OKUYAN KADIN
kuşlara şiir okuyan kadın
benimsemişsin belli ki kübik hayatlarda avignonlu kadın olmayı kırılır kuşların kanadı tanıksan saçaklarda şehirlerin savaş çığlıklarına perdeleri vedalarla kapanan aşklara ifadesiz donuk yüzlü hayatlara gün ışığı ne zaman vuracak çocukların yüzlerine toprağın taze kokusunda güz kardeleni ne zaman açacak al el eline fırçanı tuvalini küçük küplerini kuşların resimlerini yapan kadın niyetlenelim yeniden dünyayı gün ışınlarıyla maviye iyiliğe sevgiye boyamaya kuşlara şiir okuyan kadınların penceresindeki sabahların eril güzelliğine erişiriz belki saçların dağılıyor rüzgarda nasıl olsa çıplak suretlerde avigonlu kadınsın söyleyin rüzgarlara tuvallere portrelere yüzlerinde insanlar maskeler taşımasın boyayalım dünyayı iyiliğe güzelliğe maviye |