derin bir boşluğun kıyısında
kış seslerini çağırıyorum ayaz yanlarıma
inceden vururken pencerenin buğusuna suskun dargınlıklar
zamanın ötesinde
hasret gülücüklerine uzanan tanıdık bir hüzün



bir çocuk belirirken hayal meyal
küllü griyi okşayan yalnız bir limanda
demir atmış yaralı çaresiz ruhlar
ellerinde bir anne yüreği sıcaklığı
yaşanmış ah nice anılar
bir de
belli ki ılık baharlardan yazlardan kalmışlar
buram buram
çiçek çiçek kırgın
kuruyan hasret kokusu

duvarlara sinmiş sararmış resimler
küflü bir mahzeni saran yıllanmış zamanlar

sessiz
yıkık bir şehir bu
rüzgarın uğultusu
hasret kokuları
kış anıları saçlarımda dolaşıyor olmalı
oysa
ak değil saçlarımdaki izler
zamanın kum saatinde kaybedilmişlikler
yalnızca eski bir gece karası



ah istanbul ! yalan değil
bir seni terk etmedi bu eski yağmurlar
sefil bırakılmış harabelerde çaresiz
tüm yaşanmışlıklara küfredişlerin
kıyısına vurur hala göçebe nice savruluş
kahır defterini yazar durur
yaralı
sığınmacı kuşlar
senden
benden
bizden
sesi yok edilen mutlu günlerden
küllü gri mavi intiharlar



defnedilmiş bir aşkın dağınıklığı
yaşanmamış zamanları
söylenemiş sözleri hala
yetim bir terk edilmişliğin harabeleri
hüzne dalgın eski bir taş plakta
bitmeden yinelenen yağmurdur şimdi
öylece uykusuz gözleri

(*)
ne olur akşamları gelsen otursan yanı başıma
dinlesen hiç bitmeyen maceramı
ağladığımı yalnızca sen görsen
sen dokunsan gözyaşlarıma dudaklarınla
her şey geçer üzülme desen
sonra sevgiyle bakıp yüzüme
yorgunsun hadi yat desen
ne olur biraz unutsan kendini biraz sevsen
(*)

ah istanbul !
beni en çok sen anlarsın bilirim
sığındığım uykusuz sabahların kahır şarkıları
kırdığım boş kadehlerin gam yükü
vurur sahiline akşamları ...

Mert Yiğitcan
istanbul 12 şubat 2016

(*)

Kürdilihicazkar şarkı
Ne olur akşamları gelsen otursan yanıbaşıma
Beste : Avni Anıl
Güfte : Turhan Oğuzbaş
Ses : Ayşen Birgör