kısık bir sesle seni
toprakla kirlenen bir kar tanesi gibi
kayıp ve en yükseklere kurulan şehirlerde
bir yağmurla seyrettim.
ağaçların zifaf semasıydın
açık tenli bir nefestin ömrüme
telli ve duvarlı bir gelinliğin atlasında
kıtalara bölündün şehre şehre


yüreğin ilmeklerine, kemikli düğmeler gibi geçtin
vazgeçilmez bir tan ağartısıydı bu
dövülen su değildi tokmağa
dağıldı buğday gibi yokluğun
en asi rüzgarlarda
ürkek ürkek yürüdüm
bir çay dökümüydü şu gökkuşağı
bizim dediğimiz çay buğusu hani
elimizin gölgesinde çocukların
bir kavuşmayı seyrettiği


bir yüreği kancalar, üşümesin diye kanatır mı
kanatır
ıslık ıslığa terlediğimde anladım
ellerinden yenice bir ıhlamur süzülüyordu
bir nevazil hummasında
şeker tutan parmaklara değdiğinde ellerim
bir uçurumun intihar sesiydi ellerin
bir ses nefeslendim
bir nefes akıbet gibi neşrettim ayrılığı


ten yalazı
aklımın ebemkuşağı ringinde
ellerimde bir kırmızı çizgi, bir mühür kabzesi gibi
er-razi ışığında geceleri
aşktın
bir kış güneşiydin
bir ayrılıktın işte
yaşadım.
yakardım....yakardım
kısık bir sesle seni



Ahmet Serdar OĞUZ