Ağırdır yaşamak havadan sudan
hele uyku o penceresidir varlığın o yok mu
rüyalarda kanatlı kuşlar kanatsız kuşlar
annem var annem nasıl uyumam

içimde içinden ayrılanların
kopartılan kirpiklerini topluyorum şu an
ne yapsam gitmiyorsunuz üstelik
dizleriniz kan içinde çocuklar

avuçlarım yoksul ülkeler gibi sımsıkı
anlayamadığım bir lisanla uçuyorsunuz
konuşalım bu mevzuyu sabaha kadar
ayrılıktan ölümden ve aşktan başka ne var

ne var ki yanından geçen insanların
tekmelediği köpekler gibi ürktüm hayattan
çünkü başımı uzattığım her el
dağıtarak intikam alıyordu saçlarımdan

kırılan kürek kemiğimin acısından
bir sala vakti avuçlarına koyduğum hüzünden
ne olur ayrılanlardan olma kavuşanlardan ol
kalbi genişlerden ol yüzü uçuşanlardan

vakitsiz gitmiş olabilirsin neyleyim
o en güzel vakitlerde gelenlerden haber ver
kalbimin başında bekliyorum kabrini
göğe doğru bakan bir servi gibi

gidin ve yeniden kurun dünyanızı
bozulan yuvalarınızın kuşlarını sevin usul usul
belki belki de çok derin bir yaranın
acısına bakarken solmuştur benizleri