Sosyobiyografik
Sessizliğe başından beri sevdalı
Ağaçlar koynuna öğlen güneşini alırken Ayağının altında oynaşan böceklerle arkadaş... Irmak sesli bir kır müziği sanıyor çocukluğunu İşlek kent duraklarında üşümeye alışmamış Ölmeyi hiç düşünmedi İlkyazsız duramadı anılarında Uyumayı düşünmeden uyudu Sorsanız kendi bile anımsamaz kendi adını Ama bundan hiç rahatsız olmadı... Gözlüğü köy kahvelerinde ortak Yılda bir kez gazete kenarına kışlığını yazarken Aldı kapağı kırık kalemi Bodur bir ağaç dalı gibi parmaklarına... Oğlunu beş yıldır görmedi Kızı iki çocuk büyütüyor Bakkaldan ucuz çikolata Pazardan plastik oyuncaklar aldı torunlarına Isimleri öykülerini yok edenlerden olmadı tabii Öyküsü tüm isimlere uydu ama... kağan işçen ... |